Class 10 Assamese Book Question Answer SEBA .
কানাইৰ চাতুৰী
১/ অতি চমু উত্তৰ
দিয়া-
(ক) কৃষ্ণক টোপনিৰ পৰা জগাবলৈ কোনে আহি ষশোদাক
কৈছিল ?
উত্তৰ: কৃষ্ণক টোপনিৰ পৰা জগাবলৈ গোপ শিশুসকলে আহি ষশোদাক কৈছিল ।
(খ) কৃষ্ণই কিমান দিন টোপনিৰ পৰা নুঠাকৈ আৰু
নোখোৱাকৈ থাকিব বুলি মাকক কৈছিল ?
উত্তৰ: কৃষ্ণই চাৰি-পাঁচ দিন টোপনিৰ পৰা নুঠাকৈ আৰু
নোখোৱাকৈ থাকিব বুলি মাকক কৈছিল ।
(গ) দেৱতা সকলক অমৃত খুৱাবলৈ কৃষ্ণই কি ৰূপ
ধৰিছিল ?
উত্তৰ: দেৱতা সকলক অমৃত খুৱাবলৈ কৃষ্ণই মোহিনী ৰূপ
ধৰিছিল ।
(ঘ) কপিল মুনি মাতৃ কোন আছিল ?
উত্তৰ: কপিল মুনি মাতৃ দেৱহুতি আছিল ।
(ঙ) কি ৰূপ ধাৰণ কৰি কৃষ্ণই বলিক ছলনা কৰিছিল ?
উত্তৰ: বামনৰ ৰূপ ধাৰণ কৰি কৃষ্ণই বলিক ছলনা কৰিছিল ।
More Resours For Class 10 Solutions in Assamese Medium
- Class 10 Maths Solutions
- Class 10 Science Solutins
- Class 10 Social Science Solutions
- Class 10 Assamese Solutions
- Class 10 English Solutions
- Class 10 Hindi Solutions
- Class 10 Advanced Geography Solutions
২/ তথাপি তোহাক দেখন্ত ডৰত
উৰি
যায় মোৰ জীউ ।
--
এইষাৰ কাৰ উক্তি কাক দেখি, কিয় তেওঁৰ জীউ উৰি যায় বুজাই লিখা ।
উত্তৰ:- এই
কথাষাৰ শ্ৰীকৃষ্ণৰ উক্তি ।
এদিনাখন ৰাতিপুৱা বকতবৎসল
শ্ৰীকৃষ্ণ শুই থাকোতে গোপ শিশুসকলে খেলিবৰ বাবে শ্ৰীকৃষ্ণক জগাই দিবলৈ মাতৃ যশোদাক
অনুৰোধ কৰিঠিল । তাকে শুনি মাকে কৃষ্ণক মাতিবলৈ ললে আৰু কিহৰ ভাগৰতনো কৃষ্ণই ইমান
দেৰিলৈকে শুই থাকিব লাগে তাকে কৈ খঙো কৰিলে । সেই কথা শুনি শ্ৰীকৃষ্ণই আৰু নজগাবলৈ
মাকক অনুনয় কৰলে । তেওঁ চাৰি-পাঁচ দিন গৰু চাৰিবলৈ নগৈ নাখাই নলৈ শুই থাকিব বুলি
কলে । কাৰণ তেওং আৰু যশোদাৰ মূৰত জাপি দিয়া কলংকৰ বোজা সহ্য কৰিব নোৱাৰে । তেওঁ
নাৰায়ণ আৰু যশোদা সামান্য গোৱালৰ জী । তথাপি যশোদাক দেখিলে তেওঁৰ ভয়তে জীউ উৰি যায়
।
৩/ “মোহিনী স্বৰূপে অমৃত পিয়ালো
সাধিলো দেৱৰ কাম ।”
- কোনে
মোহিনী ৰূপ ধাৰণ কৰিছিল ? তেওঁ কাক অমৃত খুৱাই
দেৱতাৰ কাৰ্য্য সাধন কৰিছিল; খচৰি
মাৰি লিখা ।
উত্তৰ:- ভগৱান বিষ্ণুৱে মোহিনী ৰূপ ধাৰম কৰিছিল ।
তেওঁ দেৱতাক অমৃত খুৱাই
দেৱতাৰ কাৰ্য সাধন কৰিছিল । এবাৰ দেৱতা আৰু অসুৰসকলে সাগৰ সন্থন কৰিছিল আৰু সাগৰ
মন্থন কৰোঁতে উৎপন্ন হোৱা অমৃত খাৱৰ বাবে দেৱতা আৰু অসুৰবিলাকৰ মাজত টনা – আজোৰা
লাগিছিল । দেৱতাসকলৰ দৰে যদি অসুৰবিলাকেও অমৃত খাৱলৈ পায় তেনেহলে অসুৰবিলাকো দেৱতাসকলৰ
দৰে অজৰ অমৰ হব আৰু সমগ্ৰ পৃথিৱীখন অধৰ্মৰে ভৰি পৰিব । সেইবাবে দেৱ কাৰ্য সাধন
কৰিবলৈ ভগৱান বিষ্ণুয়ে মোহিনী ৰূপ ধাৰণ কৰিছিল । অসুৰবিলাক মোহিনীৰ ৰূপত ভোল গৈ
থকাৰ সময়তে দেৱতাসকলে অমৃত খাই যেষ কৰিছিল । এনেদৰে বিষ্ণুয়ে মোহিনীৰ ৰূপ ধাৰণ কৰি
দেৱতাৰ কাৰ্য সাধন কৰিছিল ।
৪/ মাকৰ কি কি গুণ কথা কবলৈ শিশু কৃষ্ণৰ লাজ লাগে
বুলি কৈছিল ? কথাখিনি তোমাৰ নিজৰ কথাৰে বহলাই লিখা ।
উত্তৰ:- কৃষ্ণ জগতপতি বিষ্ণুৰ পূৰ্ণ অৱতাৰ । এওঁ যশোদাৰ
একান্ত ভক্তিত সন্তুষ্ট হৈ পুত্ৰৰূপে জন্ম লাভ কৰিছে । কৃষ্ণই চাতুৰি কৰি নিজৰ পৰম
ব্ৰহ্মত্বৰ ৰূপ ঢাকি ৰাখি যশোদাৰ ওচৰত নিজৰ মানৱীয় ৰূপ প্ৰদৰ্শন কৰিছে । বাঁহৰ
বাঁহী বজাই তেওঁৰ ওঠ দুটা ফাটি তেজ বৈ গৈছে যদিও ৰাজপটেশ্বৰী যশোদাই সোণৰ বাঁহী
গঢ়াই নিদিয়ে । মাটিত পুতি থওঁতে থওঁতে তেওঁৰ ধনত জুই লাগিব । গৰু ৰাখি থাকোঁতে যি
খাদ্য মাকে দি পঠায় সেই খাদ্যও তেওঁৰ আধাপেটিহে হয় । তেওঁ অতি সাধাৰণ পোছাক পৰিধান
কৰিব লাগে । চুলিত তেল অকণো খানি নিদিয়াত তেওঁৰ কেকুৰা চুলি জঁটা বান্ধি গৈছে । এনেধৰণৰ
অপমানৰ কথা কবলৈ গৈ তেওঁৰ চকুপানী ওলাই আহে । তেওঁ বৰ্তমান যি দুখত আছে মাককো তেনে
দুখ দিবলৈ বুলি তেওঁ দৈৱকা মাতাৰ গৃহলৈ যাব গৈ বুলি যশোদাক কৈছে ।
৫/ চমু টোকা লিখা :
(ক)
বামন (খ) দেৱহুতি (গ) কপিল
(ঘ)
শ্ৰীধৰ কন্দলি (ঙ) দৈৱকী ।
উত্তৰ:-
(ক) বামন – বিষ্ণুয়ে পৃথিৱীত পঞ্চমবাৰ অৱতাৰ ধাৰণ কৰোঁতে
বামনৰ ৰূপ লৈছিল । এওঁ দৈত্যৰাজ বলিৰ যজ্ঞলৈ আহি তিনি পদ ভূমি বিচৰাৰ ছলেৰে বলিক
ছলনা কৰি পাতাললৈ পঠাইছিল । বলি অতি দানী আছিল । দান কৰোঁতে কৰোঁতে নিজকে অতি দানী
বুলি বলিৰ অহংকাৰ হৈছিল । বলিৰ এই অহংকাৰ নাশ কৰিবলৈ বিষ্ণুৱে বামন ৰূপ ধাৰণ কৰি
তিনি পদ ভূমি বিচাৰিছিল । বলিয়ে তিনি পদ ভূমি দান দিয়াত বমনে এক পদেৰে স্বৰ্গ, এক
পদেৰে পাতাল অধিকাৰ কৰি বলিক ক্ষমতাচ্যুত কৰিচিল । দান কৰাৰ বাবে বলিৰ যি অহংকাৰ
হৈছিল বামনে তাক বিনাশ কৰিছিল ।
(খ) দেৱহুতি
- দেৱহুতি স্বয়াংম্ভুৱ
মুনিৰ কন্যা আছিল । তেওংক কদম মুনিৱে ব্বাহ কৰিছিল । তেওঁলোকৰ পুত্ৰ আছিল কপিল
মুনি । এওঁক বিষ্ণুৰ অন্য এক অৱতাৰ বুলিও কোৱা হয় । কপিল মুণিয়ে তত্ব বিচাৰ কৰি
মাতৃ দেৱহুতিক উদ্ধাৰ কৰিছি ।
(গ) কপিল – কপিল এগৰাকী প্ৰসিদ্ধ মুণি আছিল । এওঁ সংখ্যা
দৰ্শনৰ প্ৰৱৰ্তন কৰিছিল । তেওঁৰ পিতৃৰ নাম আছিল কদম মুণি আৰু মমাতৃৰ নাম দেৱহুতি ।
এওঁৰ শাপত সৰগ ৰজাৰ ষাঠী হাজাৰ পুত্ৰ ভষ্মীভূত হৈছিল । এওঁক বিষ্ণুৰ আন এক অৱতাৰ
বুলি গণ্য কৰা হয় । এই মুণিগৰাকীয়ে তত্ব বিচাৰ কৰি মাতৃ দেৱহুতিক উদ্ধাৰ কৰিছিল ।
(ঘ) শ্ৰীধৰ কন্দলি - শ্ৰীধৰ কন্দলি শংকৰোত্তৱকালৰ এগৰাকী উল্লেখযোগ্য কবি । এওঁৰ
কাব্যত বৈষ্ণৱ ধৰ্মৰ প্ৰভাৱ সুস্পস্ট ৰূপত থকা দেখা যায় । কন্দলিয়ে ‘কাণখোৱা’ আৰু ‘ঘুনুচা কীৰ্তন’ নামৰ
দুখন কাব্য ৰচনা কৰে । কাণখোৱা পুথিখন নিচুকনি গীতৰ আৰ্হিত ৰচনা কৰা হৈছিল । ইয়াত
বিষ্ণুৰ লীলা খেলাসমূহ সহজ সৰলভাৱে প্ৰাঞ্জল ভাষাত বৰ্ণনা কৰা হৈছে । দুয়োখন পুথিৰ
ভিতৰত কাণখোৱা পুথিখন অধিক জনপ্ৰিয় ।
(ঙ) দৈৱকী - দৈৱকী
উগ্ৰসেনৰ কন্যা আৰু কংসৰ ভনী আছিল । বসুদেৱৰ সৈতে দৈৱকীৱে বিবাহ পাশত আৱদ্ধ হৈছিল
আৰু ক্ষীকৃষ্ণ তেওঁলোকৰ অষ্টম সন্তান আছিল । দৈৱকীৰ অষ্টম সন্তানৰ হাতত কংসৰ
মৃত্যু নিশ্চিত বুলি জানিব পাৰি কংসই দৈৱকী আৰু বসুদেৱক কাৰাগাৰত বন্দী কৰি থৈছিল
। কংসৰ বধ কৰি কৃষ্ণই এওঁলোকক কাৰাগাৰৰ পৰা মুক্তি কৰিছিল ।
৬/ পাঠটিৰ কাহিনীভাগ তোমাৰ নিজৰ কথাৰে লিখা ।
উত্তৰ: শ্ৰীধৰ কন্দলিৰ ‘কানাইৰ
চাতুৰী’ শীৰ্ষক কবিতা তেওঁ ‘কাণখোৱা’ পুঠিৰ দ্বিতীয়
অংশৰ পৰা তুলি দিয়া হৈছে । কবিতাটোত বৰ্ণিত অনুসৰি এদিন শিশু কৃষ্ণই দেৰিলৈকে শুই
নুঠাত মাতৃ যশোদাই আহি তেওঁক জগাই কিন্তু কৃষ্ণই অভইমান কৰি মাতৃক ক’লে যে- তেওঁ চাৰি-পাঁচ দিন লৈকে নুঠেও আৰু নাখাও
যশোদাৰ ঘৰত তেওঁ যিমান কষ্ট পাইছে তেওঁৰ প্ৰণে নশহা হৈছে ।
তেওঁৰ সমস্ত জগতৰ
সৃষ্টিকৰ্তা হ’লেও যশোদাৰ দৰে এগৰাকী সাধাৰণ গোৱালীৰ জীৰ ভয়ত
কপি থাকিবলগীয়া হৈছে । তেওঁ নাৰায়ণ হল অনন্ত ব্ৰহ্মাণ্ডৰ গৰাকী । ব্ৰহ্মা আদি কৰি
সকলোৱে তেওঁক প্ৰণাম কৰি যায় নাৰায়ণ ৰূপে অনন্ত শয্যাত জলত তেওঁ শয়ন কৰে । কপিল মুনিৰ অৱতাৰ লৈ সাংখ্যা তত্ব জ্ঞান দিলে আৰু
দেৱহুতি মাতৃক তাৰণ কৰিলে । বামণ ৰূপ লৈ বলিৰ অহংকাৰ নাশ কৰিলে । মোহিনী
ৰূপ লৈ দেৱতাক অমৃত পাণ কৰুৱালে । চৰণৰ নখেৰে তেওঁ গংগাক বাট দেখুৱাল আৰু সেইজন নাৰায়ণৰূপী শিশু কৃষ্ণই
যশোদাৰ ঘৰত কৰ্কৰা ভাত খাই গৰু চাৰিবলগীয়া হৈছে । সন্তানহীনা যশোদাৰ কাঠবাজী হোৱাৰ
দূষ কৰি কৃষ্ণই যশোদাক অপবাদৰ পৰা মুক্ত কৰাইছে । তথাপি কিন্তু
যশোদাই তেওঁক বিশ্বাশত ল’ব পৰা নাই ।
তদুপৰি যশোদাৰ এনে
বহুগুণ আছে যিবোৰৰ কথা ক’বলৈ শিশু কৃষ্ণৰ লাজে লাগে, তেওঁৰ চকুপানী ওলাই
যায় । ইয়াৰ পুতক তুলিব মথুৰা পুৰীলৈ গৈ । তেওঁ দৈৱকী আইৰ ওচৰতে সদায় থাকি যাব ।
কৃষ্ণৰ এনে অভিমান ভৰা কটু কথা শুনি যশোদা কান্দি কান্দি আগলৈ আৰু এনে নকৰো বোলাত
শিশু কৃষ্ণৰ সকলো অভিমান নাইকিয়া হৈ পৰিল আৰু একে জাপে মাকৰ কোলাত উঠিল ।
৭/ কৃষ্ণই বিভিন্ন সময়ত কি কি অৱতাৰ ধাৰণ কৰি
কেনে কাৰ্য সাধন কৰিছিল পাঠৰ আলমত বৰ্ণনা কৰা ।
উত্তৰ:- কৃষ্ণই বিভিন্ন সময়ত বিভিন্ন অৱতাৰ ধাৰণ কৰিছিল
আৰু তাৰ দ্বাৰা বিবিধ কাৰ্য সমাধা কৰিছিল । তেওঁ নিজৰূপ ধাৰণ কৰি এই অনন্ত
ব্ৰহ্মাণ্ডখন সৃষ্টি কৰিছে আৰু জগতখন আত্মাৰূপে প্ৰতিপালন কৰি আছে । নাৰায়ণ ৰূপে
অনন্ত শয্যাত জলত শয়ন কৰি পদ্মনাভত ব্ৰহ্মাক ওপজাই বেদৰ জ্ঞান দিলে । চতুৰ্ভূজ ৰূপ ধাৰণ কৰি অসুৰৰ ভয়ত সম্ত্ৰস্ত্ৰ
দেৱতাসকলক উদ্ধাৰ কৰে । মোহিনী ৰূপ ধাৰণ
কৰি দেৱতাসকলক অমৃত পান কৰায় । কপিল ৰূপ
ধাৰণ কৰি কদম ঋষিৰ ঘৰত অৱতাৰ গ্ৰহণ কৰে আৰু তত্ত্ব বিচাৰ কৰি দেৱহুতি মাতৃক উদ্ধাৰ
কৰে । বামন ৰূপ ধাৰণ কৰি বলি ৰজাক ছলনা
কৰে । বলি ৰজা নিজকে অতি দানী বুলি অহংকাৰ কৰছিল । গতিকে এই দৰ্প চূৰ্ণ কৰিবলৈ বামনে বলিক বিনাশ
কৰে ।
৮/ কবিতাটোত ‘কাঠবাজী’ বুলি
কাক কৈছে ? ইয়াৰ
অৰ্থ কি ? এই অপবাদৰ পৰা তেওঁক কোনে ৰক্ষা কৰিলে ?
উত্তৰ: কবিতাটোত ‘কাঠবাজী’ বুলি যশোদাক কৈছে । কাঠবাজী শব্দৰ অৰ্থ হৈছে যি
তিৰোতাৰ কোনো সন্তান নাই সেই তিৰোতাক কাঠবাজী বুলি কোৱা হয় ।
যশোদাক কাঠবাজী বুলি
দগতে হাহিঁছিল কিন্তু কৃষ্ণই তেওঁৰ ঘৰত জন্ম লৈ তেওঁক অপবাদৰ পৰা ৰক্ষা কৰিলে ।
৯/ তাৎপৰ্য বাখ্যা কৰা ।
(ক) কাঠবাজী বুলি জগতে হাসয়
দেখিলে সুমৰো হৰি ।
মই আসি
তোৰ ঘৰে পুত্ৰ ভৈলো
সিটো দূষ দূৰ কৰি ।
উত্তৰ উক্ত কবিতাফাঁকি আমাৰ পাঠ্যপুঠি অসমীয়া সাহিত্য
চয়নিকাৰ অন্তৰ্গত শ্ৰীধৰ কন্দলীয়ে ৰচনা কৰা ‘কানাইৰ
চাতুৰী’ নামৰ কবিতাটিৰ পৰা তুলি অনা হৈছে ।
কবিতা ফাঁকিৰ জৰিয়তে
কবিয়ে জগতপতি শ্ৰীকৃষ্ণৰ মানৱীয় ৰূপটো সুন্দৰকৈ ফুটাই তুলিছে । সাধাৰণ শিশু এটিৰ
দৰে তেওঁ মাকৰ ওপৰত ফং অভিমান কৰিছে ।
যশোদাক জগতে কাঠবাজী বুলি
হাহিছিঁল । কিন্তু কৃষ্ণই জম্ন লাভ কৰি যশোদাৰ সেই দোষ নোহোৱা কৰে । তথাপি তেওঁৰ
প্ৰতি যশোদাৰ অকণো মৰম চেনেহ নাই । ভগৱান ভক্তিৰ অধীন । যশোদাই একান্ত ভক্তিৰ বলত
জগতৰ প্ৰতি কৃষক পুত্ৰ হিচাপে লাভ কৰিবলৈ পাৰিছে । নাৰায়ণৰূপী কৃষ্ণই নিজৰ আচল ৰূপ
ঢাকি ৰাখি সাধাৰণ মানৱ শিশুৰ দৰে যশোদাৰ ওচৰত মান, অভিমান, খং, ৰোষ আদি কৰিছে
।
(খ) মোহিনী স্বৰূপে অমৃত পিয়ালো
সাধিলো দেৱৰ কাম ।
তোমাৰ
ঘৰে আসি বৰ যশ পাইলো
লৈলো দধিচোৰ নাম ।
উত্তৰ:- উক্ত কবিতাফাঁকি আমাৰ ‘পাঠ্যপুথি অসমীয়া সাহিত্য চয়নিকা’ ৰ অন্তৰ্গত শ্ৰীধৰ কন্দলীয়ে কৰা ‘কানাইৰ চাতুৰী’ নামৰ
পাঠটিৰ পৰা তুলি অনা হৈছে ।
এবাৰ দেৱতা আৰু অসুৰ
বিলাকে সাগৰ মন্থন কৰিছিল । সাগৰ মন্থন কৰোঁতে উৎপন্ন হোৱা অমৃত খাৱৰ বাবে দেৱতা
আৰু অসুৰৰ মাজত টনা-আজোৰা লাগিছিল । দেৱতাসকলৰ সৈতে যদি অসুৰ বিলাকেও অমৃতৰ ভাগ
খাবলৈ পায় তেতিয়া অসুৰবিলাকো দেৱতাসকলৰ দৰে অজৰ অমৰ হব আৰু পৃথিৱীত অধৰ্ম ভৰি পৰিব
। সেইবাবে দেৱকাৰ্য সাধন কৰিবলৈ ভগৱান বিষ্ণুৱে মোহিনী ৰূপ ধাৰণ কৰিছিল ।
অসুৰবিলাক মোহিনীৰ ৰূপত ভোল গৈ থকাৰ সময়ত দেৱতাসকলে অমৃত ভাণ্ড পান কৰি শেষ কৰি
পেলাইছিল ।
সেইজন বিষ্ণুৱে যশোদাৰ
একান্ত ভক্তিত সন্তুষ্ট হৈ নন্দ হৃহত পুত্ৰ হিচাপে জন্ম লাভ কৰিছে । মানৱীয় ৰূপ
প্ৰদৰ্সন কৰি তেওঁ মাকৰ লগত ঠেহ-পেচ, মান-অভিমান আদি কৰিছে । দেৱতাসকলক অমৃত পান
কৰোৱা বিষ্ণুৱে নন্দৰ হৃহত দধিচোৰ নাম লৈছে । এইদৰে কৃষ্ণই চাতুৰী কৰি নিজৰ পৰম
ব্ৰহ্মত্ব ৰূপ ঢাকি ৰাখি নিজৰ মানৱীয় ৰূপ প্ৰদৰ্শন কৰিছে ।
(গ) মই নাৰায়ণ জগত কাৰণ
তুমি গোৱালৰ জীউ
তথাপি
তোহাক দেখন্ত ডৰত
উৰি
যায় মোৰ জীউ ।
উত্তৰ:- উক্ত কবিতাফাঁকি আমাৰ ‘পাঠ্যপুথি অসমীয়া সাহিত্য চয়নিকা’ ৰ অন্তৰ্গত শ্ৰীধৰ কন্দলীয়ে কৰা ‘কানাইৰ চাতুৰী’ নামৰ
পাঠটিৰ পৰা তুলি অনা হৈছে ।
উক্ত কবিতাফাঁকিৰ জৰিয়তে ইয়াকে বুজাব বিচৰা হৈছে
যে কৃষ্ণই জগতৰ কাৰণ স্বৰপ নাৰায়ণ হৈয়ো মাকৰ ভয়তে থাকিব লাগে । তেৱেই এই অনন্ত
ব্ৰহ্মাণ্ডখন স্ৰজন কৰি প্ৰতিপালন কৰি আছে আৰু সকলোকে আত্মৰূপে ধৰি আছে । ব্ৰহ্মা
আদি কৰি সকলো চৰাচৰে তেওঁক সেৱা কৰে ।
ভগবান ভক্তৰ অধীন ।
একান্ত মনেৰে ভক্তি কৰিলে জীৱই তেওঁক পাবলৈ সমৰ্থ হয় । শ্ৰীকৃষ্ণ হৈছে পৰম ব্ৰহ্ম,
এই জগতৰ স্ৰজন, পালন আৰু বিনাশ কৰোঁতা । তেওঁক যশোদাই একমাত্ৰ ভক্তিৰ বলেৰেহে
পুত্ৰ ৰূপে পাবলৈ সমৰ্থ হৈছে । শ্ৰীকৃষ্ণই চাতুৰী কৰি নিজৰ পৰম ব্ৰহ্মৰ ৰূপ ঢাকি
ৰাখি যশোদাৰ আগত মানৱীয় ৰূপ প্ৰদৰ্শন কৰিছে । সেয়েহে কৃষ্ণ স্বয়ং জগতৰ কাৰণস্বৰূপ
নাৰায়ণ হলেও সামান্য শিশু এটিৰ দৰে মাকৰ ভয়ত কাতৰ হৈ পৰে ।
ভাষা – বিষয়কঃ
১/ তলত দিয়া শব্দবোৰৰ আধুনিক ৰূপ লিখা ।
(ক) আসি (খ) খেড়ি (গ) পুহাইল
(ঘ)
নুজুৰাই (ঙ) বিগুটিয়া (চ) কিসৰ
উত্তৰ:-
শব্দ --- আধুনিক ৰূপ
(ক)আসি -- আহি ।
(খ) খেড়ি -- খেলা ।
(গ) পুহাইল -- পুৱালে ।
(ঘ) নুজুৰাই – - জুৰ নপৰে ।
(ঙ) বিগুটিয়া – ঠাট্টা কৰা ।
(চ) কিসৰ -- কিহৰ
২/ তলত দিয়া শব্দকেইটাৰ লিংগ পৰিৱৰিতন কৰা ।
(ক)
সুন্দৰী (খ) মাতৃ (গ) মামা
উত্তৰ:-
(ক) সুন্দৰী ---- সুন্দৰ
(খ) মাতৃ ---- পিতৃ
(গ) মামা --- মামী
৩/ বিপৰীত শব্দ লিখা ।
(ক) বিশ্বাস (খ) দোষ
(গ) আনন্দ
(ঘ)
অপমান (ঙ) অমৃত
উত্তৰ:-
শব্দ ---- বিপৰীত শব্দ
(ক)বিশ্বাস --- অবিশ্বাস
(খ) দোষ --- গুণ
(গ) আনন্দ --- নিৰানন্দ
(ঘ) অপমান --- সন্মান / মান
(ঙ) অমৃত --- গৰল / বিষ
Assamese All Chapter Question Answer .
Published By Lokesh Das
Class 10 Assamese questions Answer.