Class 11 Assamese Question Answer ধনৰ ব্যৱহাৰ Lesson 1 .
ধনৰ ব্যৱহাৰ
১) কৃপণলোকৰ দুই ধৰ্ম কি কি?
উত্তৰ-
লাজ ঢকা আৰু প্ৰাণ প্ৰৱৰ্তোৱা ৷
২) অৰ্থ ব্যৱহাৰৰ মূলমন্ত্ৰ কি ?
উত্তৰ-
আয় অনুসৰি ব্যয় কৰা ৷
৩) দৰিদ্ৰ হোৱাৰ চিন কেনেকুৱা ?
উত্তৰ-
অলপ আয় অধিক ব্যয় দৰিদ্ৰ হোৱাৰ চিন ৷
৪) মানুহৰ ঋণ কেতিয়া হয় ?
উত্তৰঃ-
মানুহে যেতিয়া উপাৰ্জনতকৈ অধিক মাত্ৰাত খৰচ কৰে তেতিয়া ঋণ ল’ব লগা হয় ৷
৫) কোন প্ৰকাৰৰ খৰচ গুপ্ত শত্ৰুৰ
নিচিনা ?
উত্তৰঃ-
খুচুৰীয়া খৰচ গুপ্ত শত্ৰুৰ নিচিনা ৷
১) ধনৰ দুই প্ৰকাৰৰ ব্যৱহাৰ কি কি ?
উত্তৰঃ-
ধনৰ দুই প্ৰকাৰৰ ব্যৱহাৰ হ’ল -
ক) ধনেৰে সুখ-সম্পদৰ আহিলা-পাতি গোটাই
ল’ব পাৰি ৷
খ) ধনেৰে আনৰ উপকাৰ সাধিব পাৰি ।
২) কৃপণলোকে আন মানুহে ধন খৰচ কৰিলে
কিয় সহিব নোৱাৰে ?
উত্তৰঃ- আন মানুহে ধন খৰচ কৰিলে কৃপণলোকে
অত্যাচাৰ কৰা যেন বোধ কৰে ৷ তেওঁলোকৰ মতে উত্তম ভোজন খঁক,
উত্তম পিন্ধন গপ, আৰু দান-দক্ষিণা ধনৰ অপব্যয়
মাথোঁন ৷
৩) লেখকৰ মতে কোন দুটা বৃত্তি ফলিওৱাৰ
বাবে অলপ ধন লাগে ?
উত্তৰঃ-
লেখকৰ মতে সজ-অসজ বৃত্তি দুটা ফলিওৱাৰ বাবে অলপ ধন লাগে৷ অৰ্থাৎ,
দয়া বৃত্তি ফলাব লাগিলেও ধন লাগে আৰু অহংকাৰ বা লোভ ফলাব লাগিলেও
ধনৰ প্ৰয়োজন হয় ৷
৪) কি দুটা কাৰণত মানুহে কৃপণালি কৰে ?
উত্তৰঃ-
কিছুমানে ধন উভৈনদী কৰি পৃথিৱীত এটা খ্যাতি ৰাখিবৰ বাবে কৃপণালি কৰে আৰু আন
কিছুমানে সন্তান-সন্ততিলৈ এটা অক্ষয় ভাণ্ডাৰ বান্ধি থ’বৰ বাবেও কৃপণালি কৰে ৷
৫) কৃপণ আৰু ধোঁৱাখুলীয়াৰ মাজত থকা
পাৰ্থক্য দুটা লিখা ৷
উত্তৰঃ-
কৃপণ আৰু ধোঁৱাখুলীয়াৰ মাজত থকা পাৰ্থক্য দুটা হ’ল-
ক) কৃপণৰ হাত টান,
খৰছ কৰিবলৈ নিবিচাৰে৷ আনহাতে, ধোঁৱাখুলীয়াই
ওচ-মোচ নিবিচাৰি সৰহকৈ খৰচ কৰে ৷
খ) কৃপণে সঞ্চয় কৰাত উত্ৰাৱল কিন্তু
ধোঁৱাখুলীয়াই ক্ষয়ংকৰ কৰাত উত্ৰাৱল ৷
১) অশিক্ষিত মানুহে ধন খৰচ কৰাৰ কৌশল
সম্পৰ্কে কেনে ধাৰণা কৰে লিখা ৷
উত্তৰ-
অশিক্ষিত মানুহৰ মনত ধন খৰচ কৰা এটা মহতালিৰ কাম ৷ সিহঁতে ধনীক ঈশ্বৰ যেন দেখে ৷
ধনীৰ অত্যাচাৰক প্ৰতাপ বোলে, কু-কৰ্মক ধেমালি
বোলে আৰু ধনীৰ মাৰ কিলক আদৰ বুলি ভাবে ৷ সিহঁতৰ ভাল-বেয়া বোধ নাই,মান-অপমানৰ জ্ঞান নাই ৷ এনেকুৱা নিৰ্বোধ মানুহৰ প্ৰশংসা পাবলৈ যি নিজৰ
হিতাহিত জ্ঞানক ঠেলি থৈ অযুগুত খৰচ কৰি দুখ মাতি আনে ৷ এইবোৰেই হৈছে অশিক্ষিত
মানুহৰ ধন খৰচ কৰা কৌশল ৷
২) অসজ বৃত্তিধাৰী কৃপণ লোকৰ জীৱন
প্ৰণালী কেনেকুৱা হয় আলোচনা কৰা ৷
উত্তৰঃ- অসজ
বৃত্তিধাৰী কৃপণলোকে ভাল বস্তু খাবলৈ অভিলাষ কৰিলেও নিজৰ ধন খৰচ কৰি ভাল বস্তু
কেতিয়াও নাখায় ৷ নিজৰ ঘৰত সদায় শাক-ভাতৰ ব্যৱস্থা কিন্তু আনৰ ঘৰত উপাদেয় বস্তু নহ’লে ভোজন নকৰে ৷ নিজৰ ঘৰত এখন আঞ্জা,আনৰ ঘৰত পাঁচখন
বিচাৰে ৷ নিজৰ কামত খোজ কাঢ়ি এদিনৰ বাট যায়, লোকৰ কামত বাহন
নহ’লে এখোজো নলৰে৷ মুঠ কথা লোকৰ ওপৰত পালে সিহঁতে ভালৰো ভাল
খায়, ভালৰো ভাল পিন্ধে, কিন্তু নিজ
খৰচত চলিব লাগিলেমোটা চাউলৰ ভাত খায় আৰু ঢৰিয়া সূতাৰ কাপোৰ পিন্ধি দিন কটায় ৷
খাৱন-পিন্ধন সম্বন্ধে এই শ্ৰেণীৰ কৃপণৰ মুখত সদায় ডাংকোপ মৰা কথা ৷ সিহঁতে নিজৰ
ঘৰৰ আচল অৱস্থা কেতিয়াও সদৰী হ’ব নিদিয়ে, কাৰণ তেনেহ’লে আনৰ ঘৰত দম্ভালি মাৰিবলৈ বাট নৰয় ৷
৩) মানুহে ঋণক পাপৰ লগত কিয় তুলনা কৰে
লিখা ৷
উত্তৰঃ-
উপাৰ্জনতকৈ সৰহ খৰচ কৰিলে মানুহৰ ঋণ হয় । ঋণক মানুহে পাপৰ লগত ৰিজায়
কাৰণ পাপী মানুহৰ দৰে ঋণী মানুহেও বহুত লাঞ্ছনা ভোগ কৰে৷ ঋণী মানুহে সমাজত গৰিহণা
খায়,মান-মৰ্যাদা হেৰুৱায়,মনৰ সুখ-শান্তি নাইকিয়া হয় ৷
ঋণক ব্যাধিৰ লগত তুলনা কৰে কিয়নো ব্যাধিয়ে যেনেকৈ তেজ-মাংস ক্ষয় কৰে, ঋণে অৱস্থাহীন কৰি নিয়ে৷ ব্যাধি অনুক্ৰমে বাঢ়ি অহাৰ দৰে ঋণো বাঢ়ি যায় ৷
সেয়েহে ঋণ লৈ পাপ আৰু ব্যাধি চপাই ল’ব নালাগে ।
8) লেখকৰ
দৃষ্টিত ধৰা পৰা কৃপণলোকৰ সংজ্ঞা সম্বন্ধে আলোচনা কৰা ৷
উত্তৰ:- লেখকৰ দৃষ্টিত কৃপণ দুই প্ৰকাৰৰ ৷ প্ৰথমতে,
কৃপণৰ ধন, ধন নহয়, ল’ৰাই ওমলা খোলাকটি ৷ ধনৰ সহায়ত সুখ-সম্পদৰ আহিলা-পাতি গোটাই ল’ব পাৰি ৷ ভোজনৰ ভাল বস্তু, পিন্ধিবৰ বাবে ভাল কাপোৰ,
থাকিবৰ বাবে ভাল ঘৰ, হাতী-ঘোঁৰা, গাড়ী, বন্দী-বেটী আদি সাংসাৰিক সুখৰ আহিলাবোৰ ধন হ’লে গোটাই ল’ব পাৰি৷ কিন্তু, ভোগৰ
নিমিত্তে ধন এই কথা কৃপণে নুবুজে৷ ল’ৰা-তিৰোতা কৃপণৰ মানত
ধনতকৈ হীন৷ তেওঁলোকে ধন খৰচ হোৱাৰ ভয়ত নিজেও দুখ কষ্ট ভোগ কৰে আৰু ল’ৰা-ছোৱালীকো সেইদৰে খাৱন-পিন্ধনত দুখ-কষ্ট দিয়ে৷ দ্বিতীয়তে, অসজ বৃত্তিধাৰী কৃপণলোকে ভাল বস্তু খাবলৈ অভিলাষ কৰিলেও নিজৰ ধন খৰচ কৰি
ভাল বস্তু কেতিয়াও নাখায়৷ নিজৰ ঘৰত সদায় শাক-ভাতৰ ব্যৱস্থা কিন্তু আনৰ ঘৰত উপাদেয়
বস্তু নহ’লে ভোজন নকৰে ৷ নিজৰ ঘৰত এখন আঞ্জা,আনৰ ঘৰত পাঁচখন বিচাৰে ৷ নিজৰ কামত খোজ কাঢ়ি এদিনৰ বাট যায়, কিন্তু লোকৰ কামত বাহন নহ’লে এখোজো নোলায়৷ মুঠতে
লোকৰ ওপৰত পালে সিহঁতে ভালৰো ভাল খায়, ভালৰো ভাল পিন্ধে,
কিন্তু নিজ খৰচত চলিব লাগিলে মোটা চাউলৰ ভাত খায় আৰু ঢৰিয়া সূতাৰ
কাপোৰ পিন্ধি দিন কটায়৷খাৱন-পিন্ধন সম্বন্ধে এই শ্ৰেণীৰ কৃপণৰ মুখত সদায় ডাংকোপ
মৰা কথা ৷ সিহঁতে নিজৰ ঘৰৰ আচল অৱস্থা কেতিয়াও সদৰী হ’ব
নিদিয়ে, কাৰণ তেনেহ’লে আনৰ ঘৰত দম্ভালি
মাৰিবলৈ বাট নৰয় ৷
৫) “ধন সুখ ভোগৰ উপায় নহয়, স্বয়ং ধনেই সুখ” । - ব্যাখ্যা কৰা
উত্তৰ-
পৃথিৱীত এনেকুৱা কিছুমান মানুহ আছে যি ধনৱন্ত হৈও অষ্টম দৰিদ্ৰৰ নিকাৰ ভুঞ্জে ৷
এইবিলাক মানুহক সাধাৰণতে কৰাইচ,কটকিনা বা কৃপণ
বোলে৷আচলতে কৃপণৰ ধন, ধন নহয়,ল’ৰাই ওমলা খোলাকটি৷ধনৰ সহায়ত সুখ-সম্পদৰ আহিলা-পাতি গোটাই ল’ব পাৰি৷ভোজনৰ ভাল বস্তু,পিন্ধিবৰ বাবে ভাল কাপোৰ,থাকিবৰ বাবে ভাল ঘৰ,হাতী-ঘোঁৰা,গাড়ী,বন্দী-বেটী আদি সাংসাৰিক সুখৰ আহিলাবোৰ ধন হ’লে গোটাই ল’ব পাৰি৷কিন্তু, ভোগৰ
নিমিত্তে ধন এই কথা কৃপণে নুবুজে৷ গতিকে কৃপণলোকৰ বাবে স্বয়ং ধনেই সুখ ৷ল’ৰা-তিৰোতা কৃপণৰ মানত ধনতকৈ হীন৷তেওঁলোকে ধন খৰচ হোৱাৰ ভয়ত নিজেও দুখ কষ্ট
ভোগ কৰে আৰু ল’ৰা- ছোৱালীকো সেইদৰে খাৱন-পিন্ধনত দুখ-কষ্ট দিয়ে
৷
PUBLISHED BY LOKESH DAS